Ochtendgloren

Op dezelfde plek waar de zon scheen op het witte tafelkleed en bracht als stemmen de stralen de gedachten van het ochtendgloren.

Na de wijsheid toen de lucht nog stil was en de wind zich liet koesteren. Wanneer je kon luisteren onverblind door de reflectie in het raam.

Stille boodschappen die onverbroken, ondachtzaam aan je voorbij zijn gegaan. Berichten die je niet begreep en transformeerde als de jouwe.

Nu in het ochtendgloren op dezelfde plek waar de zon ooit scheen zie ik de stralen als nooit tevoren.